ชีวิตแบบหนุ่มภาคคอม ^^

วันนี้ผมตื่นมาแต่เช้า คงเป็นเพราะว่าเมื่อคืนนี้ผมพยายามจะข่มตานอนตั้งแต่เก้าโมง แสงแดดส่องลอดผ้าม่านเข้ามาทางหน้าต่าง แต่อากาศเย็นซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่คุ้นเคยเลย อาจเป็นเพราะว่าผมไม่เคยตื่นเช้าก็ได้ แต่ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนว่า ผมเป็นเด็กมหาลัยคนนึง ที่เรียนหนักจนแทบจะไม่มีเวลาที่จะไปเที่ยวไหนต่อไหนแบบวัยรุ่นคนอื่นๆ แต่ใช่ว่าเรียนหนักแล้วจะทำให้ผมไม่มีเวลาที่จะคิดเรื่องต่างๆ ผมนั้นชอบคิดเรื่องราวต่างๆไปเรื่อยแหละ บางครั้งก็คิดจนกระทั่งผมไม่ได้อ่านหนังสือไปเลย นี่เป็นเรื่องราวคร่าวๆของผม ไว้อ่านเรื่องราวต่างๆไปเรื่อยๆคุณก็จะรู้เองล่ะว่าผมเป็นยังไง กลับมาที่เดิมผมยังไม่อยากที่จะลุกไปไหนเลย ร่างกายรู้สึกเหนื่อยไปหมด ไม่อยากที่จะทำอะไรอีกแล้ว เอาล่ะ!!! ขอหลับต่ออีกนิดละกัน งีบเดียว...

เย้ย...ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ตามองไปที่นาฬิกา "ว่าแล้ววว"เก้าโมงครึ่ง เรามีเรียนเก้าโมงนี่หว่า ตั้งแต่เปิดเทอมยังไม่มีวันไหนไปเรียนทันเลยนี่หว่า ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที "เปิดดูทีวีก่อนจะทันไหมหว่า เรื่องเล่าเช้านี้ ทักทายสรยุทธ์หน่อยละกัน" ผมคิดเล่นๆ และลองเปิดทีวีดู เย้ย สี่สาว นี่หว่า แถมกำลังจะจบแล้วด้วย สายโคตรๆแล้วสินะเรา งานเข้าทันทีผมเลยรีบปิดทีวีแล้วออกไปมหาลัยทันที จะไปยังไงดีล่ะวันนี้ รถก็เยอะ กะจะไปมอไซด์แทน แต่หลายๆวันก่อนผมเพิ่งทำเขาโดนตำรวจจับเองนี่หว่า (เรื่องราวประมาณว่าผมรีบไปสยามจัด เลยเรียกมอไซด์ไปแต่เขาโดนตำรวจเรียก ซวยเพราะผมแท้ๆ - -" ) เอาไงดีหว่า ถ้าเกิดเรียกแล้วดันได้คนเดิมแล้วมันเกิดแค้นฝังหุ่นล่ะ ขับๆไปยกล้อแล้วบิดหนีไปเลย ชิชะ ขึ้นแท็กซี่แทนก็ได้หว่า ไม่ง้อละ ฮ่าๆๆ กลัวตายเป็นค้าบบบบ... ผมเลยรีบเรียกแท็กซี่แล้วไปเรียนเลยทันที

ทันทีที่ถึงมหาลัย ผมรีบเดินเรียนทันทีที่ห้องเรียน แหนะ ดันนึกห้องเรียนไม่ออกอีก -*- ขนาดเรียนมาหลายอาทิตย์แล้วนะเนี่ย เอาวะ เดินเข้าไปซักห้องละกันเด๋วก็ใช่เองแหละ ผมรีบเดินไปชั้นสามทันที นั่นแน่ ใช่ด้วยห้องนี้แหละ ผมแอบภูมิใจกับเซ้นส์ในการเดาของตัวเองนิดหน่อย เพราะว่ามันอาจเป็นเหตุผลที่ทำไมผมจึงได้มาเรียนที่นี่ ระหว่างคิดผมจึงรีบเดินเข้าห้องไปทันที สายตาทุกคนเริ่มมองมาที่ผม หลายๆคนคงคิดในในว่า ไอ้นี่อีกแหละ มันมาสายได้ทุกวันจริงๆ เอาน่า...ก็บ้านตูใกล้สุดแล้ววะ เป็นธรรมดา ผมตอบในใจให้คนอื่นๆ

เวลาผ่านไปสักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่า "เข้ามาทำกากอะไรในห้องวะเนี่ย เรียนไม่รุเรื่องเลย" และแล้วก็หมดไปหนึ่งคาบ >< ช่วงเวลานี้แหละ ได้กินข้าวแล้ว!!!!! ช่วงเวลากินข้าวของผมมักจะแตกต่างจากเพื่อนสักหน่อย คงเป็นเพราะว่าผมตื่นเช้าสะนี่กระมั้ง (เป็นมื้อระหว่างเช้า กับ เที่ยง งั้นขะขอเรียกว่า มื้อเท้า มื้อเชี่ยง แหะๆ ไม่ดีมั้ง ขอเรียกว่า มื้อสายแทนละกัน) การกินข้าวของผมระยะหลังๆก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่ก่อนผมแทบจะเป็นเหมือนผู้ดี กินเนิ่บๆ สาดส่องสายตา ไปรอบๆ เพื่อให้อาหารย่อยไปเรื่อยๆ แต่ไม่รุเป็นเพราะสภาพอากาศโลกที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ หรือไง ทำให้ผมกลายเป็นคนกินติดเจ็ท ซวบๆๆๆ หมดจาน ทั้งที่กระเพาะน้อยยังไม่ทันได้ย่อยเม็ดข้าวเลยสักเม็ด โอ้วววว ชีวิต

หลังจากแว๊ปมาเจี๊ยะข้าวมื้อสาย ก็ต้องรีบที่จะไปเรียนคาบต่อไปที่เริ่มทันทีหลังคาบแรก (แสดงว่าผมต้องเข้าสายชัวละสินะT.T) ไงๆวิชานี้ก็ต้องเรียนให้ได้ความรุ้ละค๊าบ ................................เร่งเวลา....................................ผลที่ออกก็คือ คาบนี้เขาสอนไรกันเนี่ย ผมเข้าเรียนยังไม่ทันรุเรื่องอะไรเลยเนี่ยจบไปอีกคาบละ สิ่งนี้ทำให้ผมเริ่มที่จะวาดภาพอนาคตได้ลางๆ ฮึๆๆๆๆ ยังไงๆก็ A แน่นอนค้าบบบบบบบบบบบบบบบบ พี่น้อง เพื่อนผมก็พาผมมา tripleA ทันที บางคนอาจจะยังไม่รุว่า tripleA คืออะไร มันก็คือแหล่งรวมเด็กชาย ย้ำ เด็กชายผู้ที่ประกอบด้วยความเกรียนเป็นแก่นแท้ของจิตใจ ร้านเกมส์นั่นเอง ดอทเป็นอะไรที่ผมเริ่มอยากจะบำบัดมันแล้วสินะ โอ้วววว

หลังจากนั้น ชีวิตผมก็หมดไปหนึ่่งวันอย่างไม่มีความรู้ แต่ได้ความเกรียนมาเต็มเปี่ยม หลังจากกลับมาถึงบ้านผมก็เริ่มที่จะเปิดคอมมาเล่นอะไรเรื่อยเปื่อย ปล่อยวางสิ่งต่างๆ และเริ่มคิดว่ายังมีอะไรอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ผมอยากที่จะทำในหนึ่งวันแต่ผมก็ยังไม่ได้ทำมันสักที มีบางอย่างที่ผมอยากจะทำมาก เช่น การไปเที่ยวไหนสักที่ อยากไปเดินเที่ยว อยากมีเวลาให้บางสิ่งบางอย่าง อยากที่จะบอกอะไรสักอย่างกับคนบางคน อยากที่จะนอนพักเยอะๆ อยากเล่นบอล บาส กับเพื่อนๆ แต่สิ่งเหล่านี้ผมก็ยังไม่ได้ทำในวันนึงเลย เห้อออออออ

ถ้าคุณอ่านแล้วคิดว่าชีวิตคล้ายๆผมแล้วละก็ คุณต้องไปจัดเวลาใหม่แล้วละ ฮ่าๆๆ เพราะว่าชีวิตแบบนี้มันทำให้ขาดหลายๆสิ่งหลายๆอย่างไปมากเลย ดังนั้น อยากทำไรละก็ต้องรีบทำซะละ โย่วๆ

เด๋วจะมาเขียนเรื่องอื่นอีกนะ (ถ้าว่างๆ แหะๆ)

^^ thx เด้อ