ชีวิตน้อยในโลกใบใหญ่

เรื่องนี้ เป็นเรื่องสั้นที่ผมแต่งตอนม.ปลาย ขอให้หนุกตามเด้อ ^^

“กรี๊ด......แม่คะหนูกลัว” หนูน้อยวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเธอเพิ่งเจอปิศาจร้ายจากดินแดนมืดอันน่าสยดสยอง

“ทำไมทุกคนต้องทำแบบนี้กับเรา” เขาคิดแล้วเขาก็เดินต่อไป เพื่อที่จะไปให้ทันรถไฟเที่ยวสุดท้ายที่จะมุ่งหน้าไปสู่สาธิตฯ ดินแดนอันสงบที่ใครต่อใครใฝ่ฝันว่าจะย่างก้าวเข้าไป พอมาถึงรถไฟเขาก็รีบจองที่ว่างตรงมุมมืดของรถไฟ ที่ที่จะได้ไม่ต้องทำตัวให้ใครเกลียดแม้ว่าเขาจะไม่เคยทำเช่นนั้นก็ตาม “นี่แหละหนอชีวิต เรามันไม่ได้เกิดมาประเสริฐพอที่จะทำให้ใครต่อใครมารัก ไม่เหมือนกับพวกเศรษฐีในเมืองที่เอาแต่ใช้เงิน ใช้อำนาจจนใครต่อใครก็มารัก มาเคารพ” เขายังคงคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขาตั้งแต่เขาจากพ่อกับแม่มา “เราต้องทำตัวให้เป็นที่ยอมรับของทุกๆคนให้ได้” เขาบอกกับตัวเอง และให้กำลังใจตนเอง ทั้งๆที่เขายังไม่รู้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง และแล้วเขาก็เผลอหลับไป

“ตัวอะไรเนี่ย มานอนสกปรกแถวนี้ ไปไกลๆ” คนทำความสะอาดรถไฟไล่เขาให้ออกไปจากรถไฟทันที เขาจึงต้องรีบถีบตัวให้หลุดจาก ระยะที่คนทำความสะอาดรถไฟนั้นจะสามารถตีเขาได้ แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนนี้ภายในหัวของเขานั้นมีแต่คำว่าสาธิตฯ “อีกนิดเดียว ต้องไปให้ถึง” เขาบอกตัวเองพร้อมกับเร่งรีบเดินทางต่อ พอผ่านปากประตูสาธิตฯ เขาก็รีบตรงไปยังซอกหลืบตรงห้องน้ำชายตึก 4 ชั้น 2 ห้องในสุด ณ จุดนี้จะเป็นประตูที่สามารถพาเขาไปสู่โลกใหม่ของเขาที่เขาหวังมานาน ถึงกับต้องยอมจากพ่อกับแม่มา

เมื่อมาถึงที่ประตูเขาเห็นป้ายขนาดใหญ่อยู่บนหัวของเขา มันเป็นป้ายสีขาวที่มีตัวหนังสือสีทองที่เขียนไว้ว่า ยินดีต้อนรับสู่โรงเรียนสาธิต กาจั๊วะ ที่นี่คือที่ที่เขาใฝ่ฝันเพราะเขาเป็นแมลงสาบหนุ่มจากชนบทที่อยากมาค้นหาความจริงของคำว่าความจริงใจและการใช้เหตุผล ซึ่งเขาไม่เคยพบเจอจากที่ไหนนอกจากพ่อกับแม่ของเขา แต่เขาก็ไม่อาจอยู่กับพ่อแม่ตลอดไปได้ถ้าเขาต้องการที่จะมีอนาคตที่ดีได้ถ้าเขาไม่ได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากโลกภายนอก

พอถึงห้องเรียนของเขา เขาก็ยังคงต้องพบกับแมลงสาบตัวอื่นๆ ที่เอาแต่ดูถูกเขาหาว่าเขาเป็นตัวเชื้อโรค ตัวอัปลักษณ์ ทั้งๆที่ในความจริงแล้วตัวอื่นๆทุกตัวก็ไม่ได้ต่างจากเขา แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเขาได้พบกับแมลงสาบที่มีนิสัยอย่างนี้มาเยอะแล้ว เขาจึงทำเป็นไม่สนใจแต่เขาก็แอบรู้สึกผิดหวังว่าทำไมที่ที่เลิศเลออย่างที่นี่กลับยังมีแมลงสาบที่มีนิสัยอย่างนี้อยู่อีก ทำให้เขารู้ว่าทุกๆแห่งหนยังคงมีแมลงสาบที่มีนิสัยแตกต่างกันอยู่มากมาย ขึ้นอยู่กับว่าเขานั้นจะสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่แตกต่างได้หรือไม่ และยังคงต้องมีความอดทนควบคู่กันไปด้วย

พอเรียนวิชาแรกเขาก็พบกับข้อแตกต่างทางสังคมที่ยังคงย้ำและซ้ำเติมเขาอีก วิชานั้นคือ วิชาการหลบย่าฆ่าแมลง วิชานี้เขาพบว่าอาจารย์เอาแต่โอ๋ลูกศิษย์รักของตน ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามเพียงเพราะแค่มีเงินมากมาย แต่อาจารย์กลับคอยจ้องว่าแต่เขาทั้งๆที่เขาพยายามเรียนตลอดเวลาต่างจากศิษย์รักของอาจารย์ที่เอาแต่เล่นเวลาเรียน ทำให้เขายังคงต้องอดทนต่อไปอีกแม้ว่าเขาจะถูกสังคมที่มีแต่ความเห็นแก่ตัว และความไม่เป็นธรรมบีบรัดอยู่รอบตัว และชีวิตของเขาก็ยังคงต้องเป็นเช่นนี้ต่อไปอีกนาน

2 เดือนต่อมา เหตุการณ์ต่างๆรอบตัวได้เปลี่ยนไปมาก เพราะว่าได้มีแมลงสาบสาวแสนสวยที่อยู่ชั้นเดียวกับเขา เธอเป็นแมลงสาบเผือกสายพันธุ์ดีจากอังกฤษ เธอเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนฮอกวอร์ต คอคก์โลชฮ์ ที่อยู่ภายในโรงเรียนฮอกวอร์ต หลังจากที่มาโรงเรียนนี้ได้ไม่นานเธอก็ได้กลายเป็นดาวโรงเรียนซึ่งใครก็อยากจะรู้จักกับเธอ แต่ทุกคนนั้นก็ไม่ได้มีความจริงใจอะไรแต่อยากเป็นเพื่อนด้วยเพียงเพราะแค่เธอสวย ทำให้เธอก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่มีแต่ความเสแสร้ง เธอจึงไม่ใส่ใจกับอะไรทั้งสิ้น

แต่พอมาวันหนึ่งเขาและเธอก็ได้มาพบกันโดยบังเอิญซึ่งทำให้หลายสิ่งในชีวิตของเขาและเธอเปลี่ยนไป โดยเขาได้ช่วยเธอจากเด็กผู้ชายที่พยายามเอาน้ำฉีดไล่เธอขณะที่เธอได้ออกไปเดินเล่นบริเวณนอกโรงเรียน ทำให้เธอรู้ว่ายังมีคนที่จริงใจช่วยเธอทั้งๆที่เขาไม่รู้และไม่เคยพบเจอเธอมาก่อนเลยโดยไม่คิดถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นจากการบินไปที่หน้าของเด็กน้อยเพื่อที่จะพยายามไล่เด็กคนนั้นไป ต่อมาหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเธอก็ได้ขอบคุณเขา และเป็นเพื่อนสนิทกับเขามาโดยไม่เคยคิดว่าเขาจะน่ารังเกียจเลย อีกทั้งเธอยังชอบแนะนำเขาแก่ทุกๆคนจนทำให้เขาเป็นที่ยอมรับทั่วทุกที่ไป จนทำให้เขาเปลี่ยนภาพลักษณ์จากตัวอัปลักษณ์จนกลายเป็นเหมือนเจ้าชาย

ทั้งหมดจึงเป็นข้อเตือนใจว่าในสังคมรอบๆตัวเรานี้ประกอบไปด้วยอะไรต่างๆมากมาย เราจึงควรที่จะมีความอดทน อดกลั้นต่อไปแล้วสิ่งที่ดีต่างๆก็จะมาหาเราเองสักวัน